Starogard Gdański, znany wcześniej jako Preußisch Stargard, to miasto położone w województwie pomorskim, pełniące funkcję siedziby powiatu starogardzkiego oraz gminy wiejskiej Starogard Gdański. Leżący nad Wierzycą, na Pojezierzu Starogardzkim, należy do regionu Kociewie, będąc jednym z najstarszych miast na Pomorzu​.

Demografia i Geografia

Według danych z 2021 roku, Starogard Gdański zamieszkuje 47 037 osób, co czyni go siódmym pod względem liczby mieszkańców miastem w województwie pomorskim i 92. w skali całej Polski. Miasto zajmuje powierzchnię 25,28 km², z czego 56% stanowią użytki rolne, a 9% lasy​.

Położenie i Historia Administracyjna

Starogard Gdański znajduje się w południowej części województwa pomorskiego, w północnej części powiatu starogardzkiego. Miasto graniczy z gminami Skarszewy, Zblewo, Lubichowo i Bobowo, a od wschodu z powiatem tczewskim. W latach 1945–1998 miasto administracyjnie należało do województwa gdańskiego​.

Historia Miasta

Starogard Gdański ma bogatą historię, sięgającą osady neolitycznej sprzed około 4–5 tysięcy lat. Pierwsza wzmianka o mieście pojawiła się w 1198 roku. W 1339 roku Krzyżacy nadali miastu herb, a w 1348 roku zostało ono obdarzone prawem miejskim chełmińskim. Miasto przeciwstawiało się uciskowi krzyżackiemu, wstępując w 1440 roku do Związku Pruskiego, a w 1454 roku uznając władzę króla Polski. Pożar w 1484 roku zniszczył połowę miasta, a w czasie potopu szwedzkiego było okupowane przez Szwedów​.

Podsumowanie

Starogard Gdański, z jego bogatą historią i unikatowym położeniem, stanowi istotny punkt na mapie kulturowej i historycznej Pomorza. Jego wielowiekowe dziedzictwo i rola w historii Polski czynią go fascynującym miejscem zarówno dla mieszkańców, jak i turystów poszukujących głębokich korzeni polskiej historii.